«Ζωη με 500 ευρώ...... στο δήμο Καλλιθέας»: Πώς περνούν οι 200.000 καλλιθεάτες;

Μέγαλη έκταση καταλαμβάνει ο δήμος Καλλιθέας, με ένα πληθυσμό ο οποίος προσεγγίζει τους 200.000, όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα της δημοτικής αρχής. Όμως, σε αυτήν την πόλη των 200.000 και παραπάνω ανθρώπων, η αστική ανάπτυξη του δημοτικών υποδομών υπήρξε εξ αρχής προβληματική και καθ’όλα αναντίστοιχη της αστικής πραγματικότητας η οποία διαμορφώθηκε στη Καλλιθέα, μέσα σε ένα διάστημα τριάντα ετών, και εντελώς αδύναμη να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ολοένα διευρυνόμενου πληθυσμού της.
Οι άνθρωποι της Καλλιθέας δεν ευτύχησαν να ζουν σε πολύχρωμες πολύβουες γειτονιές. Αντίθετα, καθημερινά, βρίσκονται στη θέση να πρέπει να «χωρέσουν» τις ανάγκες της ζωής τους στα στενά όρια μιας άχαρης, διαρκώς «επεκτεινόμενης» τσιμεντούπολης.
Η σημερινή εικόνα της πόλης της Καλλιθέας υπήρξε το αποτέλεσμα μιας φρενήρους και συστηματικής ανοικοδόμησης( με το σύστημα της αντιπαροχής), η οποία ξεκίνησε κατά τις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, και η οποία στέρησε από την Καλλιθέα και τους κατοικούς της και το τελευταίο τετραγωνικό μέτρο ελεύθερου χώρου. Επιπλέον, η ανυπολόγιστης αξίας οικολογική καταστροφή, που έλαβε χώρα στην περιοχή του φαληρικού δέλτα, με αφετηρία τη δεκαετία του εβδομήντα, συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτού του ανυπόφορου, ανθυγιεινού τοπίου πόλης, που προσβάλει την αισθητική μας και μας κάνει να δυσφορούμε.
Η ύπαρξη ενός μεγάλου, ζωντανού πράγματι, εμπορικού κέντρου και εστίασης σε ένα μόνο κομμάτι της Καλλιθέας δεν αντισταθμίζει το γεγονός της υπανάπτυξης και έλλειψης δημοτικής υποδομής που χαρακτηρίζει συνολικά τον δήμο. Η Καλλιθέα διαθέτει μετρημένους στα δάχτυλα χώρους μαζικής άθλησης (δεν υπάρχει δημοτικό κολυμβητήριο) και αναψυχής, καμία δημοτική θεατρική σκηνή, κανένα χώρο που να μπορεί να φιλοξενήσει ηχογραφήσεις (studio) ή και ανοιχτές συναυλίες και κανένα θερινό δημοτικό κινηματογράφο.
Τα ολυμπιακά έργα έγιναν άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την αλλαγή του τοπίου στην πόλη αυτή. Ενώ, το μνημόνιο που προσφάτως υπογράφηκε μεταξύ της Κυβέρνησης και του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, σύμφωνα με το οποίο ανατίθεται σε ιδιώτη η ευθύνη ανάπλασης του χώρου του πρώην ιπποδρόμου με την ανοικοδόμηση της (καθ’όλα αξιόλογης) λυρικής σκηνής και της βιβλιοθήκης, δε μπορεί παρά να μας γεμίζει θυμό , αφού όχι μόνο άλλη μια ευκαιρία για απόκτηση πρασίνου και χώρων αναψυχής στην πόλη μας πηγαίνει χαμένη, για να κερδίσουν επιχειρηματίες, αλλά προστίθενται και επιπλέον τόνοι τσιμέντου.
Η καθημερινότητα της Καλλιθέας μας γεννά ένα αίσθημα δυσφορίας. «Στριμωχνόμαστε» στα σπίτια, στο πεζοδρόμιο, στο πάρκινγκ. Η Καλλιθέα είναι τόπος διαμονής και οχι ζωής. Πηγαίνουμε σχολείο, σπουδάζουμε ή δουλεύουμε εδώ, όμως δεν επιλέγουμε να ζούμε τη ζωή μας σε αυτή την πόλη. Η ζωή στην Καλλιθέα, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους έχει λάβει πλέον ένα χαρακτήρα προσωρινής σύμβασης.
Υπό αυτές τις συνθήκες αδυνατούμε να δημιουργήσουμε δεσμούς κοινότητας στην Καλλιθέα. Πώς μπορούμε να αγαπήσουμε μια πόλη και να προβληματιστούμε συλλογικά για την ποιότητα ζωής σε αυτήν, όταν αισθανόμαστε περαστικοί και περαστικές; Πώς είναι δυνατό να σκεφτούμε να δουλέψουμε συλλογικά για να αλλάξουμε τις συνθήκες αυτές που μας κάνουν να δυσφορούμε, όταν προσδοκούμε μία και μοναδική ευκαιρία για να πάμε να κτίσουμε τις ζωές μας κάπου αλλού, με καλύτερους, ίσως και πιο ανθρώπινους, όρους;
Και δεν είναι πολύ άδικο αυτη η πόλη να βρίσκεται τόσο κοντά στη θάλασσα και να μη μπορεί να τη βλέπει; Να συνυπάρχουν σε αυτή τόσες πλούσιες πολιτισμικές παραδόσεις και να μη ζυμώνονται μεταξύ τους; Να ζουν και να δουλεύουν σε αυτήν εκατοντάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες πλήρως απασχολούμενοι/ες, ημί – απασχολούμενοι/ες και υπο- απασχολούμενοι/ες και να μην έχει ακόμη διαμορφωθεί ένα κοινό μέτωπο αντίστασης στην εργασιακή επισφάλεια και την συνεχιζόμενη περιστολή των δικαιωμάτων τους;
Πώς είναι δυνατό μια πόλη στην οποία περνούν τη ζωή τους 200.000 άνθρωποι και περισσότεροι, αν συνυπολογίσουμε και όσους εργάζονται σε αυτήν, να έχει καταλήξει να θεωρείται μια χαμένη «από χέρι» περίπτωση;
Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να περιφέρουμε, απλώς, την βαρεμάρα μας και την αδιαφορία μας για την πολή αυτή, κατά τη σαββατιάτικη βόλτα στην αγορά της Καλλιθέας;
Το πρώτο κρίσιμο βήμα είναι η αφύπνιση του ατομικού μας ενδιαφέροντος. Το δεύτερο είναι η διαμόρφωση ενός ανεξάρτητου πεδίου ανοιχτού διαλόγου για τα καλλιθεικά ζητήματα, μέσα από τον οποίο είναι δυνατό να προκύψει μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση από τους νέους και τις νέες της Καλλιθέας για την πόλη τους. Στόχος μας πρέπει να γίνει η διαμόρφωση ενός κινήματος πόλης με την πρωτοβουλία των ίδιων των δημοτών, το οποίο ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με «εκ των άνω» καλέσματα για συμμετοχή των νέων στα δημοτικά δρώμενα, όπως για παράδειγμα τα (Τοπικά Συμβούλια Νέων), τα οποία στην πραγματικότητα, όργανα απογυμνώμενα από κάθε δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης και συδιαμόρφωσης τοπικής πολιτικής, αλλά και υποβάθμισης της πολιτικής σημασίας της δράσης των τοπικών κινήσεων πολιτών.

Τα πρόσφατα παραδείγματα αντίστοιχων κινημάτων πόλης, που πέτυχαν μεγάλα κέρδη, όπως για παράδειγμα στο δήμο Ελληνικού με τη διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία, αποτελούν ένα ισχυρό κινητρό για να αρχίσουμε να δουλεύουμε κι εμείς προς μια αντίστοιχη κατεύθυνση.

Με αναφορά στα ιεραρχημένα προβλήματα και τις ανάγκες της περιοχής, να αποκτήσει και η Καλλιθέα το δικό της κίνημα πόλης!

Όλοι και όλες εμείς που θέλουμε η Καλλιθέα να γίνει από τόπος διαμονής , εστία καλύτερης ζωής.

Νεολαία Συνασπισμού, Πολιτική Κίνηση Καλλιθέας

Αν σε ενδιαφέρει να μας γνωρίσεις, έλα να μας βρεις ή πάρε μας τηλέφωνο ή στείλε μας ένα email ...
Οι «διευθύνσεις» μας: Διεύθυνση Γραφείων Πολιτικής Κίνησης: Σοφοκλέους 184 Τηλ επικοινωνίας: 2109581083, http://kallitheaneolaiasyn.blogspot.com
Αθήνα Κεντρικα Γραφεία: Θεμιστοκλέους 52, Τηλ επικοινωνίας: 2103809319, 2103809318 http://www.neolaiasyn.gr/